Uzun zamandır dilime geliyor ama ne olduğunu bulamıyorum. Sanki birazdan çok afilli bir cümle çıkacak elimden, sanki birazdan bir cümle kuracağım ki hayatımın anlamı olacak . Sanki kursam o cümleyi ben çok rahatlayacağım. Sanki tam söylemeyecekmişimde unutuvermişim gibi ...
Ne çok yordu beni bu bayram, bir sürü kişi görmek, bir sürü içene giremediğim ortam-konuşma. Kısa kısa cevaplar ; "evetler", "hayirlar", "insalllahlar", "tabi tabiler". Birşeyde anlamadım 4 günün sonunda. Geldiğimde omuzlarımda ağrı, anlamaya başlanmış yeni durumlar, yarısı bilinen hikayeler, sonuca bağlanamamış replikler ... Şimdi geçti sanırım. Etkisinden kurtuldum o hengamenin. Tekrar işe güce ve kendime döndüm. Kendi hayatıma : ))
Şimdi ise yeni bir yıl, yeni yeni umutlar. Kırıklara bir sürüsü geçen yılda eklenmişti. İşte bende bu niyetle gittim aldırdım bütün kırıklarımı, sonra renk de değiştirdim. Belki unuturum kırgınlıkları, kırıklıkları diye. Belki unuturum anlatılamamış, saçma sapan oyuna dönmüş ilişki karmaşalarını, belki içim rahat eder dedim. Etti mi ? eh işte ...
Şimdi yeni yıl geliyor ya, yeni heyecanlar lazım. Peşine düşülecek hayaller, hobiler, umutlar lazım. Yeni yeni yüzler, yeni yeni güzellikler, yeni yeni yolculuklar lazım. Herkse bol güzel süprizli, sevdiklerinizle hatırlayacağınız o nadir günlerden bolca dilerim. Bu sene de bol bol görüşmek üzere.
Sevgilerle
